No products in the cart.
Η διαρκής αναζήτηση αποτελεσματικών τρόπων διαπαιδαγώγησης και στήριξης των παιδιών έχει οδηγήσει στο σχεδιασμό και την εφαρμογή προγραμμάτων κοινωνικής και συναισθηματικής ανάπτυξης και εκπαίδευσης σε σχολεία διαφορετικών εκπαιδευτικών συστημάτων μεν, περιορισμένα ωστόσο στο χώρο την ιδιωτικής εκπαίδευσης. Με τον ίδιο τρόπο, παρατηρείται αύξηση των παρεμβάσεων για τη στήριξη και ενίσχυση της συναισθηματικής ανάπτυξης του παιδιού μέσα στο οικογενειακό πλαίσιο, καθώς αυτό αποτελεί ταυτόχρονα βάση και ακρογωνιαίο λίθο για την ομαλή ψυχοσυναισθηματική του εξέλιξη.
Η συνεργασία με το σχολείο «ΑΥΛΑΙΑ» είναι βασισμένη στην ίδια φιλοσοφία και μοιράζεται τους ίδιους στόχους. Τρεις βασικοί άξονες κατευθύνουν την εφαρμογή του προγράμματος κοινωνικής και συναισθηματικής εκπαίδευσης στο σχολείο:
Η συναισθηματική εκπαίδευση και διαπαιδαγώγηση των παιδιών στο πλαίσιο του σχολείου,
Η εποπτεία των εκπαιδευτικών και τέλος,
Η ενημέρωση και στήριξη των γονέων, προκειμένου να συμμετέχουν ενεργά και με θετικό τρόπο προς την κατεύθυνση αυτή.
Η συναισθηματική εκπαίδευση και διαπαιδαγώγηση των παιδιών – ή αλλιώς συναισθηματική αγωγή- αναφέρεται στην ικανότητα του παιδιού να αντιλαμβάνεται και να έχει επίγνωση των συναισθημάτων των δικών του και των άλλων, να τα εκφράζει και να τα διαχειρίζεται αποτελεσματικά, να μπορεί να επιλύει συγκρούσεις και προβλήματα – φυσικό αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασής του με τους άλλους, συνομήλικους και μη, να αναπτύξει την ενσυναίσθηση ( να κατανοεί και να συμμερίζεται τα συναισθήματα των άλλων), την προσωπική υπευθυνότητα και την αυτοαποδοχή. Είναι λοιπόν εμφανές πόσο η συγκεκριμένη εκπαίδευση, ενισχύει τόσο την κοινωνική όσο και τη συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών και βελτιώνει τις αντίστοιχες δεξιότητές τους. Τα «εργαλεία», τα οποία χρησιμοποιούνται για την εφαρμογή του πρώτου στόχου θα μπορούσαν να ονομαστούν απλώς παιχνίδια και περιλαμβάνουν τη δραματοποίηση και το θεατρικό παιχνίδι, τη ζωγραφική και τη μουσική, τα παραμύθια και, οπωσδήποτε, το λόγο και τη φαντασία.
Καθώς η συναισθηματική αγωγή αφορά όλα τα παιδιά και όλους τους ενήλικες που εμπλέκονται σε οποιαδήποτε μορφή σχέσης με τα παιδιά, σίγουρα αφορά και τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι φροντίζουν, ασχολούνται και καθοδηγούν ομάδες παιδιών. Επομένως, απαιτείται η εκμάθηση νέων δεξιοτήτων από πλευράς τους, ώστε με ικανοποιητικό
τρόπο να διαχειρίζονται αφενός θέματα, τα οποία προκύπτουν καθημερινά στις ομάδες των παιδιών π.χ. συγκρούσεις και διεκδίκηση παιχνιδιών κ.τ.λ. και αφετέρου να δύνανται να υποστηρίξουν το πρόγραμμα συναισθηματικής αγωγής γενικότερα. Επομένως, ο δεύτερος άξονας της συνεργασίας με το σχολείο, εστιάζει τόσο στην μύηση και εξοικείωση των εκπαιδευτικών με τη συναισθηματική εκπαίδευση, όσο και στην συνεχή εποπτεία και παρακολούθηση της προσπάθειάς τους μέσα στην τάξη.
Σύμφωνα με τα προηγούμενα, η συναισθηματική εκπαίδευση παραμένει ελλιπής, στην περίπτωση που δεν εφαρμόζεται μέσα στο οικογενειακό πλαίσιο. Είναι απαραίτητο οι ενήλικες να μάθουν και να εφαρμόζουν βαθύτερους και πιο ουσιαστικούς τρόπους επικοινωνίας, ώστε αφενός να είναι σε θέση να διαχειριστούν την καθημερινότητά τους και τα θέματα που προκύπτουν με τα παιδιά, αφετέρου, ως σημαντικοί δάσκαλοι των παιδιών τους ( μέσα από την αυτονόητη διαδικασία της μίμησης), να μπορούν να τα «εκπαιδεύσουν» σε κοινωνικές και συναισθηματικές δεξιότητες. Ο τρίτος άξονας συνεργασίας με το σχολείο έχει λοιπόν στόχο: την ενημέρωση των γονέων για θέματα « άμεσου ενδιαφέροντός» τους και την εκμάθηση- στο μέτρο του δυνατού- νέων δεξιοτήτων ώστε να ξεκινήσουν ή να συνεχίσουν μία ουσιαστική και ανοιχτή επικοινωνία με τα παιδιά τους. Τόσο οι ατομικές όσο και ομαδικές συναντήσεις με τους γονείς εξυπηρετούν το στόχο αυτό.
Κλείνοντας, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι στο ρόλο μου ως ψυχολόγου εμπίπτουν και οι αυτονόητες διαδικασίες της παρατήρησης της εξέλιξης των παιδιών και σαφώς η ενημέρωση των γονέων. Μέσα στο σχολικό πλαίσιο μπορούμε να είμαστε συνεργάτες και συνοδοιπόροι στην αναζήτηση νέων και ουσιαστικών τρόπων επικοινωνίας, έτσι, η συμμετοχή όλων θεωρείται σημαντική, αν όχι απαραίτητη.
Η Ψυχολόγος
Ευδοκία Κατσουρού